jueves, abril 02, 2009

EL PRÍNCIPE Y LA GOLONDRINA

Andamos con eso de la primavera y de las visitas que se acercan un poco pastelones. Los habituales ya sabéis que este poema de Luisa Castro me fascina. En su gallego original a ser posible. Ya lo colgué una vez en el blog, en aquel pequeño homenaje que quise rendir a todas nuestras lenguas. Y lo cuelgo hoy de nuevo porque "Hará pedazos mi corazón, pero no espero más".
O principe e a anduriña
Fará pedazos o meu corazón,
pero non espero máis.
As árbores tremeran,
detrás de cada folla adiviñarei un páxaro
coa sua mesma cara,
o sustento chegará por bocas inimigas,
rulas piadosas enviarán mensaxes.
En cada tronco e en cada pola
atoparei una sinal ameazante ou propicio.
Esquecerei o deber, esquecerei os amigos,
as cousas por facer iranse amoreando
e quedando atrás a caza o o voo.
Adelgazarei,
chegará o día de emigrar á calor
e non me atopará a xefa da escadra,
retrasarei os plans da coletividade
e da xeoloxía.
A ciencia deterase nun pozo de dúbidas por min,
e eu quedarei detrás.
Pero non espero máis:
fará pedazos o meu corazón.
... dentro de 9 días.

4 comentarios:

melibea1980 dijo...

Buenas tardes,
Hace tiempo que no pasaba por aquí.
Precioso poema, precioso sin duda....

maria gemma dijo...

Bello poema, bella lengua...
Un abrazo

Anónimo dijo...

Enhorabuena, queridísimo. Que sea todo como esperas (pero antes haz mi reseña, porfi :-D).

Frantic St Anger dijo...

¡Ay, el amor!

Ya va quedando menos, je, je.

Licencia de Creative Commons
Un Santander Posilbe by Regino Mateo is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.
Based on a work at unsantanderposible.blogspot.com.