jueves, abril 02, 2009

EL PRÍNCIPE Y LA GOLONDRINA

Andamos con eso de la primavera y de las visitas que se acercan un poco pastelones. Los habituales ya sabéis que este poema de Luisa Castro me fascina. En su gallego original a ser posible. Ya lo colgué una vez en el blog, en aquel pequeño homenaje que quise rendir a todas nuestras lenguas. Y lo cuelgo hoy de nuevo porque "Hará pedazos mi corazón, pero no espero más".
O principe e a anduriña
Fará pedazos o meu corazón,
pero non espero máis.
As árbores tremeran,
detrás de cada folla adiviñarei un páxaro
coa sua mesma cara,
o sustento chegará por bocas inimigas,
rulas piadosas enviarán mensaxes.
En cada tronco e en cada pola
atoparei una sinal ameazante ou propicio.
Esquecerei o deber, esquecerei os amigos,
as cousas por facer iranse amoreando
e quedando atrás a caza o o voo.
Adelgazarei,
chegará o día de emigrar á calor
e non me atopará a xefa da escadra,
retrasarei os plans da coletividade
e da xeoloxía.
A ciencia deterase nun pozo de dúbidas por min,
e eu quedarei detrás.
Pero non espero máis:
fará pedazos o meu corazón.
... dentro de 9 días.

4 comentarios:

  1. Buenas tardes,
    Hace tiempo que no pasaba por aquí.
    Precioso poema, precioso sin duda....

    ResponderEliminar
  2. Bello poema, bella lengua...
    Un abrazo

    ResponderEliminar
  3. Anónimo1:15 a. m.

    Enhorabuena, queridísimo. Que sea todo como esperas (pero antes haz mi reseña, porfi :-D).

    ResponderEliminar
  4. ¡Ay, el amor!

    Ya va quedando menos, je, je.

    ResponderEliminar